Teatr jest najpiękniejszą formą spełnienia ludzkich emocji, myśli i marzeń. Zawiera w sobie wszystko, co stanowi wyraz artystycznej ekspresji człowieka: literaturę, plastykę, muzykę, taniec, śpiew. Toteż teatr najpełniej, najwyraziściej przedstawia nasze ludzkie losy, dylematy, radości i smutki, idee i emocje. Jest miejscem w którym dochodzi do wyjątkowego w sztuce spotkania artystów i odbiorców ich dzieła. Tu i teraz, twarzą w twarz. Tylko w teatrze możliwa jest bezpośrednia wymiana emocji między aktorem, a widzem. Dlatego teatr bywa i piękny, i okrutny. Aktor unosi się nad ziemią, gdy widz okazuje mu zainteresowanie i boleśnie na nią spada, gdy widz zachowuje obojętność.

Teatr jest ulotny. Przedstawienie można zarejestrować, ale nie wymyślono jeszcze elektronicznego nośnika, który zachowa to wszystko, co dzieje się na żywo między sceną i widownią. Jak zapisać emocje, drganie powietrza, temperaturę, zapach?

Teatr jest silny. Wielokrotnie w swej historii miewał upadki, ale szybko się odradzał. Przetrzymał i przetrzyma wszystko: wojny, kataklizmy, cenzurę, brak pieniędzy.

Teatr jest nadzieją. W świecie narastających konfliktów, nienawiści, uprzedzeń, pogardy jest jednym z ostatnich miejsc, gdzie możliwy jest dialog. Gdzie każdy spór można rozwiązać za pomocą myśli i słowa, a nie broni i przemocy.

Teatr oczyszcza. Widz, wzruszając się losem scenicznych bohaterów, płacząc nad ich dramatami, albo śmiejąc się z ich słabostek i niedoskonałości porządkuje swoje emocje, oczyszcza swą duszę.

Teatr jest wieczny. Zapisana i udokumentowana historia teatru i dramatu liczy trochę ponad dwa i pół tysiąca lat. Ale człowiek od swego zarania tworzył obrzędy, ubarwiał je tańcem i śpiewem, ozdabiał i malował swe ciało, przebierał i udawał inne istoty, zwierzęta, bóstwa. Dzieci, bawiąc się, odgrywały sceny z życia dorosłych. Tak jest do dzisiaj i tak będzie zawsze. Nie w pełni zadowoleni z rzeczywistości tworzymy swój wymarzony świat poza nią. Odgrywamy role, przebieramy się, udajemy, wymyślamy siebie.

Od 55 lat obchodzimy Międzynarodowy Dzień Teatru. Na całym świecie. W ten jeden wiosenny dzień my, ludzie teatru i widzowie tworzymy globalną wspólnotę. To daje nadzieję, że taka wspólnota możliwa jest nie tylko w teatrze.

Jan Polak