Termin wystawy: 8 marca – 27 kwietnia 2017
Antonina BENEDEK ▪ Diana MARSZAŁEK ▪ Julia SZEWCZYK ▪ Mirosław ADAMCZYK ▪ Jan Jaromir ALEKSIUN ▪ Michał DĄBROWSKI ▪ Mariusz FILIPOWICZ ▪ Mieczysław GÓROWSKI ▪ Jerzy JANISZEWSKI ▪ Michał JAWORSKI ▪ Piotr KARCZEWSKI ▪ Andrzej KLIMOWSKI ▪ Sławomir KOSMYNKA ▪ Mateusz KUREK ▪ Lech MAJEWSKI ▪ Grzegorz MARSZAŁEK ▪ Jerzy MICIAK ▪ Wiktor SADOWSKI ▪ Marcin STAJEWSKI ▪ Franciszek STAROWIEYSKI ▪ STUFFSTUDIO ▪ Waldemar ŚWIERZY ▪ Bartek WARZECHA ▪ Rene WAWRZKIEWICZ
W przestrzeni teatru spotykamy kobiety ekscytujące, powabne, uwodzicielskie, tajemnicze, szczęśliwe, ekscentryczne, prowokujące, zrównoważone, zawiedzione, smutne, zaborcze, … Kobiety różnorodne, przekształcające i przeobrażające świat, jego porządek, prawa i zasady, istotę, puls i koloryt codzienności. Ich drogi życia, sukcesy i porażki tworzą nie tylko fascynujące sytuacje i obrazy sceniczne, ale i frapujące, zwracające naszą uwagę dzieła plastyczne.
Główne role w kolejnym pokazie plakatów w Teatrze Impresaryjnym grają kobiety, bohaterki refleksyjnych, egzystencjalnych, metafizycznych dramatów i tragedii, oper i operetek, zabawnych komedii i fars. Te plakaty stanowią graficzne wizje i interpretacje świata ich przeżyć i uczuć, wyobrażeń, dążeń i aspiracji, emocjonalności, stref prywatności. Opowiadają o naturze kobiet, ich społecznej identyfikacji, mądrości, rozwadze i rozterkach, tajemniczości i zmienności. Są ilustracją kobiecej zmysłowości, urody, wdzięku. Mówią o ich trosce o najbliższych, dom i pracę, o pragnieniach i marzeniach; o sile i woli walki o szczęśliwą przyszłość. Ale są również obrazami aktów przemocy i agresji wobec nich, przekazują aktualne przesłania moralne.
Premierowym plakatem z wizerunkiem kobiety w dziejach polskiego teatru było dzieło Stanisława Wyspiańskiego, powstałe w 1899 roku, zapowiadające odczyt Stanisława Przybyszewskiego „Mistyka a Maeterlinck” w dniu 20 lutego, o piątej po południu połączone z „przedstawieniem dramatycznym fantazyi” Maurycego Maeterlincka „Wnętrze” w krakowskim Teatrze Miejskim. Wyspiański zaprojektował dwie jego wersje: typograficzną i złożoną z układu literniczego oraz dwóch graficznych wizerunków zamyślonej dziewczyny, przywierającej czołem i dłońmi do niewidocznej, okiennej szyby. W wersji drugiej – będącej niezmiernie ciekawym studium psychologicznym – obraz dominuje nad tekstem, skomponowanym odręcznym pismem artysty. Wzbogacenie dzieła, wydrukowanego techniką litografii, wysublimowaną bielą, żółcią spotęgowało jego nastrój i kameralność. Plakat Wyspiańskiego uznano za przełomowy w ówczesnej polskiej grafice plakatowej; rozpoczął okres interesujących poszukiwań artystycznych i nowych rozwiązań kompozycyjnych. Wystawienie „Wnętrza” odbyło się w ramach tzw. Wolnego Teatru. W spektaklu grały wybitne aktorki tamtych czasów: Konstancja Bednarzewska, Wanda Siemaszkowa, Maria Przybyłko, Irena Pomian oraz Kazimierz Kamiński i Maksymilian Węgrzyn.
Prezentowane na wystawie „Ekscytujące, uwodzicielskie, zawiedzione…” współczesne plakaty teatralne – intrygujące, wielowątkowe, wieloznaczne – wywołują przeróżne skojarzenia, transmitują znane i nieznane wyobrażenia o kobietach, obrazują jasne i ciemne strony kobiecej duszy. Dzięki swojej oryginalności i atrakcyjności przenikają widza, przemawiają skutecznie do wyobraźni miłośników teatru i sztuki. Zaprojektowali je artyści różnych pokoleń, o różnorodnych poglądach i wrażliwości artystycznej; korzystali z wielorakich języków graficznej wypowiedzi. Są wśród nich twórcy uznani, o ogromnym dorobku artystycznym i młodzi, debiutujący, dla których bardzo często istotnym punktem odniesienia w procesie projektowania plakatu teatralnego stała się fotografia.
