Działalność impresaryjna, polegająca na prezentowaniu włocławskiej widowni przedstawień zrealizowanych przez różne zespoły teatralne z Polski i zagranicy, jest prowadzona od 1990 r., a formę instytucjonalną zyskała w roku 1992, kiedy to ówczesny wojewoda włocławski powołał do życia Państwowy Teatr Impresaryjny. Autorską koncepcję funkcjonowania tej instytucji opracował Jan Polak. W 1994 r. teatr stał się instytucją samorządową, natomiast w 2002 r. zyskał Patrona i odtąd jego pełna nazwa brzmi: Teatr Impresaryjny im. Włodzimierza Gniazdowskiego. Przez 23 lata działalności zorganizowaliśmy ponad 4,5 tysiąca przedstawień, koncertów, recitali, wystaw itp., które obejrzało ponad 1,5 mln osób.

Teatr na stałe współpracuje z najlepszymi teatrami warszawskimi i krakowskimi, stąd na włocławskiej scenie gościli i goszczą najwybitniejsi polscy aktorzy w zrealizowanych przez znakomitych inscenizatorów przedstawieniach. Teatr Impresaryjny organizuje ponadto koncerty muzyki poważnej, recitale gwiazd sceny muzycznej, przedstawienia plenerowe, wystawy, lekcje teatralne, festiwale (najbardziej znany z nich to Wakacyjny Festiwal Teatrów Dziecięcych zza Granicy, organizowany od 10 lat, początkowo pod patronatem i ze środków Senatu RP, od 3 lat Ministerstwa Spraw Zagranicznych).

W teatrze działały i działają zespoły amatorskie, głównie teatry, które przygotowały przez minione 20 lat blisko 100 premier i zagrały kilkaset spektakli. Zespoły te zdobyły liczne nagrody i wyróżnienia na wielu przeglądach i festiwalach lokalnych, ogólnopolskich i międzynarodowych. Teatr Impresaryjny im. Włodzimierza Gniazdowskiego był też pomysłodawcą i organizatorem imprez o charakterze społeczno – artystycznym, np. „Przeciw uzależnieniom” – połączenie cyklu wykładów, spotkań i dyskusji o tematyce antyalkoholowej i antynarkotykowej ze spektaklami o odpowiednio dobranych treściach, charytatywnym np. organizacja przedstawień bądź całego ich cyklu, z których dochód przeznaczany jest np. na dożywianie ubogich uczniów lub letni wypoczynek (nagroda „Darczyńca Roku”). Ponadto współorganizowano wiele imprez ze stowarzyszeniami i organizacjami prowadzącymi działalność charytatywną.

Współpracujemy ze szkołami, oferując im spektakle specjalnie dla nich przeznaczone, konsultacje programów artystycznych, indywidualne konsultacje dla uczniów utalentowanych artystycznie. Uczestniczymy w organizowaniu wielu szkolnych festiwali i przeglądów m.in. udostępniając salę, sprzęt, elementy scenografii, fachową obsługę itp. W sezonie – 2008/2009 – rozpoczęliśmy współpracę z Akademią Teatralną w Warszawie, która realizowała się m.in. poprzez warsztaty teatralne dla młodych adeptów sztuki scenicznej, przygotowane i poprowadzone przez wykładowców tej uczelni. Współpracujemy z Państwową Wyższą Szkołą Zawodową we Włocławku, a podpisane przez nas Porozumienie zaowocowało m.in. „Festiwalem Słowa” – cyklem przedstawień, wykładów, spotkań autorskich, projekcji filmów. Uczestniczymy w organizacji uroczystości państwowych i miejskich, jubileuszach instytucji, zakładów pracy, stowarzyszeń poprzez użyczanie sprzętu, sal, pomoc w przygotowaniu artystycznej oprawy tych uroczystości. Teatr prowadzi także działalność wystawienniczą (galerie: „Przestrzeń dla sztuki” i „dk”) i wydawniczą, zajmuje się także administrowaniem budynku „Czarnego spichrza”. Za swą działalność Teatr Impresaryjny był wielokrotnie nagradzany (m.in. I miejsce w konkursie „Teraz Włocławek” oraz II miejsce i nagroda Wojewody Kujawsko – Pomorskiego w konkursie „Firma roku”), wyróżniano też wielokrotnie zespoły działające w teatrze (m.in. Nagrody Prezydenta Włocławka w dziedzinie kultury dla teatru Skene i Teatru Ludzi Upartych, dla tego drugiego także nagroda radia PiK), wiele nagród indywidualnych otrzymali również aktorzy-amatorzy grający w obu wymienionych zespołach teatralnych oraz twórcy realizowanych przez te zespoły przedstawień: Mieczysław Synakiewicz (nagroda Marszałka Kujawsko- Pomorskiego, Nagroda Prezydenta Włocławka) i Jan Polak (Medal Senatu RP, Medal Wojewody, nagrody Marszałka i Prezydenta, nagroda radia PiK, i ostatnio, prestiżowa Nagroda POLCUL Foundation, Medal Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla Kultury Polskiej”).

Praca w teatrze i dla teatru jest czymś, co wymaga szczególnych predyspozycji, wyjątkowej gotowości, która sprawia, że zaciera się granica między tym, co nazywamy pracą, a tym, co staję się życiową pasją. Doskonale wyrażają to słowa przedstawicieli Związku Artystów Scen Polskich odczytane przez Tomasza Grochoczyńskiego z okazji 20-lecia działalności Teatru Impresaryjnego skierowane do dyrektora Jana Polaka: „Żyjemy w czasach, w których synonimem słowa Społecznik stało się słowo Oszołom lub Wariat. Nie wiem zatem, czy zacniej będzie zwrócić się do Ciebie Drogi Oszołomie, czy Kochany Wariacie? Mimo tych wątpliwości pozostajesz dla nas – Artystów i Widzów – jednym z najcenniejszych Teatralnych Okazów Jubilerskich”. Prorektor Akademii Teatralnej w Warszawie dodał także, że „pasja i zaangażowanie mogą połączyć ludzi wrażliwych we wspólnym przeżywaniu piękna lub brzydoty, która również jest kategorią estetyczną. Dziękujemy Ci za bezinteresowne, mądre zaangażowanie w pracę z Dziećmi, Młodzieżą i wszystkimi, których kusi niełatwa droga artysty”.

Teatr Impresaryjny im. Włodzimierza Gniazdowskiego jest doskonale postrzegany i doceniany w środowisku artystycznym, co jest dla nas szczególnym powodem do dumy, tym bardziej, że w tych świetnych ocenach mówi się także o wyjątkowej, wspaniałej włocławskiej Publiczności. Krystyna Janda, w naszym wydawnictwie jubileuszowym, napisała: „Włocławski Teatr Impresaryjny to wysepka spokoju i cudowności na niespokojnym oceanie świata teatralnego. Ilość sprowadzanych tytułów, serdeczność organizatorów i publiczności, perfekcyjność organizacyjna- to się nie zdarza, albo zdarza rzadko. Ja jadę tam zawsze jak do rodziny i wiem, że na sali publiczność będzie prawdziwym partnerem do tej umowy, jaką jest wieczór teatralny. Że wszyscy, zamknięci w sali na dwie godziny, i my aktorzy, i włocławska publiczność, jesteśmy gotowi na wszystko, otwarci, szczęśliwi. Jadę do miejsca, gdzie ludzie zwyczajnie lubią teatr i nie mogą się bez niego obejść, i ci którzy go „robią”, i ci którzy go oglądają. Dorobek teatru jest imponujący, a wciąż nowe plany, radość z realizacji tych, które się udały i odważne patrzenie w przyszłość, zostawia poczucie ciepła w sercu i bezpieczeństwa polegającego na pewności, że teatr jest wieczny, bo wieczna jest widownia i tacy ludzie. Wszystkiego, wszystkiego dobrego. Dziękujemy wszyscy.” Ta sama Wspaniała Aktorka, w swe książce „www.małpa2.pl” pisze: „Przede wszystkim Włocławek i publiczność tam – boska. Dwie nabite zadowolone sale. Jak zwykle. Ten teatr jest po prostu nadzwyczajny. Jest to teatr impresaryjny. W poprzednim sezonie zagrali ponad dwieście spektakli sprowadzonych z całej Polski. Grają tam większość premier warszawskich, do których dekoracje mieszczą się na tamtejszej scenie. Od kilkunastu lat gram tam wszystko, co umiem, jeśli tylko scenografia na to pozwala(…) Nieprawdopodobne. I jak zwykle jest to zasługa ludzi. Dyrekcji tego teatru, która od lat się stara, aby było to miejsce niezwykłe, atrakcyjne, wypracowuje nawyk chodzenia do teatru, pozytywny snobizm.”

Związek Artystów Scen Polskich w liście popierającym ideę przebudowy i remontu budynku użytkowanego przez Teatr Impresaryjny, podpisanym przez Prezesa ZASP Krzysztofa Kumora i Przewodniczącego Rady Programowe ZASP Tomasza Grochoczyńskiego, napisał: „(…) Koncepcja pomysłodawcy, założyciela i dyrektora Teatru Impresaryjnego zakładała, że będzie to instytucja opierająca swój repertuar o produkcje scen zawodowych, produkująca własne przedstawienia, prowadząca szeroko rozumianą edukację teatralną. Dotychczasowa, bez mała 20-letnia działalność włocławskiego teatru w znakomity sposób spełnia te założenia.(…) Trzeba podkreślić, że wiele działań teatru to bezinteresowna, społeczna praca poza etatowymi godzinami (na tej zasadzie dyrektor teatr Jan Polak, aktor, członek rzeczywisty ZASP-u, prowadzi Teatr Ludzi Upartych, lekcje teatralne, konsultacje, „juroruje” w szkolnych przeglądach i konkursach), świadcząca o tym, że w teatrze tym pracuje i działa w jego zespołach wielu prawdziwych pasjonatów. (…) Biorąc pod uwagę, że ze względu na swą specyfikę Teatr Impresaryjny nie jest tylko lokalną włocławską instytucją, ale dobrem z którego korzystają liczne polskie zespoły i całe rzesze artystów polskiej sceny, Zarząd Związku Artystów Scen Polskich gorąco popiera starania Dyrekcji Teatru Impresaryjnego im. Włodzimierza Gniazdowskiego i Władz Miasta Włocławka o pozyskanie środków finansowych na rozbudowę i remont tej Sceny.”

W roku 2012 dzięki ogromnemu zaangażowaniu Prezydenta Miasta Włocławka Andrzeja Pałuckiego oraz przychylności wielu działaczy samorządowych, poparcia stowarzyszeń, sympatyków, widzów i wszystkich tych, którym włocławska kultura jest szczególnie bliska rozpoczął się długo oczekiwany remont wysłużonego budynku Teatru Impresaryjnego im. Włodzimierza Gniazdowskiego przy ul. Wojska Polskiego 13. Obchody 20-lecia Teatru zbiegły się rozpoczęciem remontu budynku, co sprzyja wyrażaniu podsumowujących refleksji, z których najcenniejszą wypowiedział Olgierd Łukaszewicz, Prezes Zarządu ZASP: „Dziękuję za to, że dało się Państwu stworzyć miejsce wyjątkowe – pełne pasji, zaangażowania i szeroko rozumianej miłości do sztuki. Teatr Impresaryjny nie jest tylko lokalną włocławską instytucją, ale dobrem z którego korzystają liczne polskie zespoły i całe rzesze artystów posiej sceny. Wyjątkowa atmosfera, a także życzliwość włocławskiej publiczności sprawiają, że twórcy niezwykle chętnie przychodzą dzielić się tu swoim talentem i umiejętnościami”.

23 maja 2014 roku Teatr Impresaryjny im. Włodzimierza Gniazdowskiego rozpoczął nowy etap w swoim artystycznym życiu. Widowiskiem „W żywym ciele, w oddechu, w głosie – wracamy!” otworzyliśmy budynek Teatru po gruntownej przebudowie. Na nową drogę wprowadzili nas Artystyczni Rodzice Chrzestni naszego Teatru: Krystyna Janda i Andrzej Seweryn. Pierwszy rok w nowej siedzibie przyniósł ze sobą ponad 400 różnego rodzaju imprez i imponującą liczbę ich uczestników: ponad 100 tys. osób.